Już 23 maja zabierzemy Was do Teatru „Pinokio” w Łodzi. Aktorzy wcielą się w rolę Oskara – 10-letniego chłopca umierającego na białaczkę i Pani Róży – wolontariuszki, która za pomocą przedziwnych opowieści o legendarnych zapaśniczkach pomaga dziecku pogodzić się z nadchodzącą śmiercią.

Oskar i pani Róża teatru Pinokio w Łodzi to spektakl szczególny. Listy pisane przez dziesięcioletniego, umierającego chłopca tworzą piękną i mądrą opowieść o wartości życia, miłości i śmierci, którą twórcy spektaklu w niezwykły i delikatny sposób przekazują swoim widzom.

Nie jest to typowe przedstawienie dla dzieci. Nie ma w nim hucznego, radosnego zakończenia. Nie ma śmiechu i radości. Jest za to bardzo trudny i bolesny temat. Trudny tym bardziej, że dotyka śmierci dziecka.

Akcja rozgrywa się w szpitalu. Tytułowy bohater, Oskar, to dziesięcioletni chłopiec który umiera na raka. Podczas swojego pobytu w szpitalu zaprzyjaźnia się z Różą, która staje się dla niego kimś wyjątkowym, osobą bliższą niż jego rodzice. Tylko Róża jest z nim naprawdę szczera i tylko ona ma odwagę, by powiedzieć mu o tym, że przeszczep się nie udał. To właśnie ona towarzyszy mu w tych najtrudniejszych dla niego dniach. Dniach przepełnionych strachem, złością, bezradnością i samotnością. Róża, dawna zapaśniczka, jest wolontariuszką w szpitalu, w którym przebywa Oskar. Rodzi się pomiędzy nimi szczególna więź, prawdziwa przyjaźń, niezwykle ważna dla chłopca. Jego rodzice nie potrafią bowiem z nim rozmawiać o chorobie, nie radzą sobie z ciężarem sytuacji, która na nich spadła. Unikają więc odwiedzin syna, pozostawiając chłopca samemu sobie. Oskar ma do nich żal, tym bardziej że z upływem czasu zdaje się być już pogodzony ze swoja sytuacją. Chce jak najlepiej wykorzystać dni, które mu pozostały. Róża poświęca mu mnóstwo czasu, rozmawiają, czasem żartują. Mówi mu też o Bogu. Proponuje chłopcu, by swoje myśli zapisywał w formie listów do Niego. Chłopiec początkowo odrzuca pomysł, z czasem jednak przełamuje się i zaczyna pisać. Listy do Boga są dla niego początkiem przemiany. W trakcie kilku ostatnich dni życia Oskar przeżywa w szpitalu pierwszą miłość do Peggy Blue, dziewczynki cierpiącej na chorobę krwi, która nadaje jej skórze błękitny odcień, doświadcza przyjaźni, dorasta, uczy się przyjmować cierpienie, a także zaczyna rozumieć rodziców i ich strach.

Oskar i Pani Róża to przepiękna opowieść, która pokazuje, jak skomplikowane są relacje międzyludzkie oraz jaką wartość ma życie. To bardzo delikatny spektakl, który nie pozostawia obojętnym.